φηρεατικώς

Α

επίρρ. σαν να έχει κανείς φήρεα*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φήρεα, μέσω ενός αμάρτυρου επιθ. *φηρεατικός. Οι κώδικες, ωστόσο, παραδίδουν γρφ. φηρία κτητικῶς].